How to survive the Great Slowdown

On the backdrop of recent events when our beloved King Singh gave a heartbroken I-day speech, all hope seems to be lost and the media starts scaring you with impending doom; I thought I would share a few pointers that would help the selfish anarchist in you survive in the days ahead.

There are some nonsensical things we do, that are considered OK. I wouldn't actually call it austerity measures. Think about these and see if you can stop doing them.

1. Start cutting down on overpriced junk food. A few months ago, I saw a donation box in KFC that wanted me to donate some spare change to conquer "hunger in the world". Makes you feel guilty, doesn't it? I was holding that pricey burger in my hand, and I realized that I don't actually need it.
2. Get used to cheap transport. Once you are employed and you have the luxury of commuting in your own motorbikes and buying Air trips back and forth, its hard to imagine going back to school-days when your pocket money was a 100 Rs. ($2 in those days. Not now.) note for a month. Brush up your footboard-hanging and hitchhiking skills.
3. Recognize your first-world problems and deal with it. When you are in your comfort zone, it's natural that you dig up discomforts in your daily routine, and cry about it to make your life miserable.
   Like you never have enough time, the food in the canteen is either too spicy or not spicy enough, your broadband is not broad enough, the girls in your college/workplace are not outdoorsy enough, the beer you get is too bitter and there is no end to this rant.
   I have done it too; and I despise myself for doing it. Trust me you would have lots to complain about, in the future.
   
   
   What doesn't kill you, makes you stronger.

   
   Go by that thought.
   Recommended watch: Into the Wild - essentially a primer course in living with no money.

Learning to Live

As I look back at 22 years of my life, I realise that my life took two sharp turns to define me as a person that I am today.

In my defence, this is not a prose in praise to myself. Nor am I saying I am the perfect son or most adorable friend you ever saw. I had some life-changing incidents, and a few influences; and it might help you realise, how much wider your mind grows with age.

A man sooner or later discovers that he is the master-gardener of his soul, the director of his life.
- James Allen

Age One: Dawn of Teenage (12-15)

    Naive, unassuming me. I was a child of reason, and accepted life as it is. Rarely doubting what my friends would say. The funny thing is, I never realised I was like this. However in those days, I went on, as a dreamer. And I dreamt of science and how it could change the world, things I still believe in.
     With a small circle of friends I was happy. People who I still swear by, even now. Jayashankar knew what went through my "alternate universe" and we talked about it, lots. Even when I was stuck home, many  pointless topics were furiously discussed over the phone, God knows why. We were similar in ways more than one. We obeyed the Law of conservation of mass, conserved it for years. The world beyond us seemed lesser than us. To add spice to this world, I put up with my male chauvinist act.
     And there was Kalyan chettan, my cousin, my mentor. He taught me how to ride the bicycle. He made me believe, that maybe I was different, in a good way. I knew I had a long way to go.
    The best part - I was being myself, never tensed, never self-conscious. Who knew things were about to change soon?

Age Two: Reinventing myself (16-17)

     High school was over. I was fed up with my school and somehow I was sure, it held no future. What followed was 2 years of dramatic changes. I chose to switch schools.

      Following the call of Pink Floyd, I slowly started undoing the wall. An artistic eye opened in me. Public speaking, was something I had never even dreamed I would be capable of; turned out I was more than OK at it. Majority of my Plus One days in school were consumed by the Drama rehearsals for Annual School Play. For the first time in my life, I danced - a skill that I would cherish for the rest of my days.

     But all the good things apart, I was drifting away. I was surrounded by an uncanny peer group. Some were down to earth, and fun to hang out with. Some made you think you were larger than life, and lied to your face. The naive me, had to change if I had to survive. Arjun, my friend, helped me realise this and since then I thought for a second, before I act or react.

     Too much goodness could damage you. 

     For the Plus Two year I was engulfed in the usual rat race of Board examinations and Entrance Tests. I am grateful for my parents for avoiding putting pressure on me. And that's the story how I was saved from drowning in the deep.

Age Three: Light at the end of the tunnel (18-22)

    College had begun. I had to start anew. No old friends were here to cling on to the past. But just like everyone else, I couldn't forget how wondrous school life was. I couldn't find the same awesomeness in my new college. I was doubtful. Not that I locked up myself in a room and threw the key away. I did meet people, made a lot of friends; but I kept my distance.
     Why? I was afraid that drowning in the madness that was college- the mobs, small gangs, and perverted talks- could get to me and eventually, change me.
      And then there was Arun. He said, "You know what your problem is? You are never happy with who you are!" A few honest words are all it takes to wake up your friend. It shook me; it shook me from deep within.
     Maybe it was that shadow of dissatisfaction, that was driving me to seek better. But now, I was grown up, and responsible. I could command myself. I then, took the dive. Let go my mind, and lived in the moment. Sharing your life with your friends is some of the best moments you'd ever get.

    So what did I learn? You might not get everything right, the way you want it. Be good to people and they would be good to you (Karma, karma!). Never lose yourself, be the master of your mind.... and stay happy!

ഒരു ആഗ്ര യാത്ര.

ഓഗസ്റ്റ്‌ 14 ഒരു നല്ല ദിനമാണ് .പാരതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പിടിയില്‍ നിന്നും ഭാരത്തെ മോചിപ്പിക്കാന്‍ വെള്ളക്കാര്‍ തീരുമാനിച്ച സുദിനം. Schoolil  പഠിക്കുമ്പോഴും ഓഗസ്റ്റ്‌ 14 എന്നും നല്ല ഓര്‍മ്മകള് മാത്രമേ    തരാറുള്ളൂ.. മടുപ്പിക്കുന്ന  ക്ലാസ്സുകല്കിടയില്‍  വരാനിരിക്കുന്ന  അവധിയെ ഓര്‍ത്തു  സുഖിക്കുന്ന  ദിവസം.

ഇവിടെ   ജോലിക്ക്  കയരിയിട്ട്ടും   ആ  പ്രക്രിതതിനൊരു  മാറ്റമുണ്ടായില്ല. പക്ഷെ ഞാന്‍   പറയും  ഓഗസ്റ്റ്‌  14 ഒരു കാര്യത്തിന് നല്ലതല്ല , ആഗ്ര  യാത്രയ്ക് ...

മടുപ്പിക്കുന്ന  ജോലിക്കിടെ  വീണുകിട്ടിയ  3 ദിവസം  നമ്മള്‍  യാത്ര  പോകാന്‍  തീരുമാനിച്ചു .ടെസ്ടിനറേന്‍  ഫിക്സ്  ചെയ്തു . 'താജ്മഹല്‍'. പ്രണയത്തിന്റെ  പര്യായമായി  ലോകത്തില്‍  നിലകൊള്ളുന്ന  7 ആം  അത്ഭുദം.ഇന്നേ  വരെ  ഒരു  പ്രണയം പോലും  ജീവിതത്തില്‍  സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത  നമുക്ക്  മറ്റൊന്നിനെ  കുറിച്ച്  ആലോചിക്കേണ്ടി  വന്നില്ല.

അങ്ങനെ  ആഗ്ര  യാത്രക്ക്  നമ്മള്‍  പുറപ്പെട്ടു.ടാജ്മാഹലിനെ  കുറിച്ചുള്ള  ചിന്തകള്‍  മനസ്സില്‍  ഒരു  വസന്തം  തീര്‍ത്തു .ഇന്ന്നുവരെ  കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത  സ്വപ്ന  കാമുകിയെ  മനസ്സില്‍  പ്രതിഷ്ടിച്ചു, സരെകാലെ ഖാന്‍  ബസ്‌ ടെര്മിനുസ് ലക്ഷ്യമാക്കി  മെട്രോ കയറി . പ്രണയത്തെ  കുറിചുള്ള  ചിന്തകള്‍  നമ്മുടെ  വിശപ്പിനെ  പോലും  അടക്കിയെന്നു  തോന്നുന്നു .ആരും  ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ്  പോലും  കഴിച്ചില്ല .

മെട്രോ  സ്റ്റേഷനില്‍  നിന്നും  ഒരു  ഓട്ടോ  പിടിച്ചു  ബസ്‌ സ്റ്റാന്‍ഡില്‍ എത്തി . സമയം  രാവിലെ  10 മണി .അവിടെ  കാണാന്‍  തീരെ  ചന്ദമില്ലാത്ത,  വൃത്തിയില്ലാത്ത  ബസുകള്‍  ആഗ്ര  ബോര്‍ഡും  വച്ചിരിക്കുന്നു .അയ്യേ  നമ്മള്‍  ഈ  ബുസിലോന്നും  പോകില്ല .5 അക്ക  ശമ്പളം    മേടിക്കുന്ന  നമ്മള്‍  ഒരു  a/c ബസിലെങ്കിലും  പോകണ്ടേ ?

അങ്ങനെ  a/c ബസുകള്‍  തേടി  ഏകദേശം ഒരു  കിലോമീട്ര്‍  അപ്പുറം  ഉള്ള  പുതിയ  ബസ്‌  ടെര്മിനുസ്   ഇലേക്ക്  നടന്നു .പോകുന്ന  വഴികളില്‍  ഒരു  മഹാ  യുഗ  പരിവര്‍ത്തനത്തിന്  സാക്ഷിയാകേണ്ടി  വന്ന  ചരിത്ര  സ്മാരകം  പോലെ  പഴയ  ബസ്ടാന്റ്റ്   നമ്മെ  നോക്കി  പല്ലിളിച്ചു . കേരളത്തിന്റെ  വിദൂര  ഗ്രാമങ്ങളില്‍  പോലും  ഇത്രയും     വൃത്തി  കേട്ട  ഒരു  ബസ്ടാന്ടു      ഉണ്ടാവില്ല .അവിടവിടെ  വെള്ളം  കെട്ടി  കിടക്കുന്നു .ആ  ചെളിയില്‍  പന്നികള്‍  കാമകേളികള്‍ ആടുന്നു    .

പുതിയ  സ്റ്റാന്‍ഡില്‍  ചെന്നപ്പോള്‍ അവര്‍ പറഞ്ഞു അടുത്ത  a/c bus 3 മണിക്കൂര്‍  ശേഷമേ  ഉള്ളൂ  എന്ന് .പിന്നെ  അവിടെ  കണ്ട  അതേ പോലൊരു  upsrtc ബസില്‍  കയറി , കാലുകള്‍  മര്യാദയ്ക്ക്  വെക്കാന്‍  പോലും  അതിനു  leg space ഇല്ലായിരുന്നു . ഇങ്ങനെ    5 മണിക്കൂര്‍  നേരം  ആ  ബസില്‍  ഇരിക്കുന്നതിനെ  കുറിച്ച  ഓര്‍ത്തപ്പോഴേ  മനസ്സിനുള്ളിലെ  പ്രണയചിന്തകള്‍ക്ക്  മങ്ങലേറ്റു . വിശപ്പിന്റ്റെ വിളിയും    തുടങ്ങി .പിന്നെ  അടുത്തുള്ള  കടയില്‍  കയറി  ബിസ്കെറ്റും  കേക്കും  വാങ്ങി .MRP യിന്‍മേല്‍  വില  പെശിയതിനു തെറിയും  മേടിച്ചു .ഡല്‍ഹിയില്‍  എത്യിയ  ശേഷം  കിട്ടിയ  ശീലമാനത്‌ .എന്തിനും  വില  പേശും   ... 

ഒരു  10 മിനിറ്റു  കാത്തു  നിന്നപ്പോള്‍  bus സീറ്റ്‌  എല്ലാം  നിറഞ്ഞു .യാത്ര  തുടങ്ങി . ഗുഡ് ഗാവില്‍  തരിശു  പാടങ്ങള്‍ മാത്രം  കണ്ട  നമ്മള്‍ക്ക്  യാത്രയില്‍  കൃഷി  സ്ഥലങ്ങള്‍  കാണാന്‍  പറ്റി.പാതയോരം  ചേര്‍ന്ന്  നീണ്ട  വയലുകള്‍ .ചോളം  കൃഷിയാണ്  മുഖ്യമെന്നു  തോന്നുന്നു .ബസിനുള്ളിലെ  ചൂടിനു  ശമനമേകി മഴയുമെത്തി. ഒരു   homely feel അനുഭവപ്പെട്ടു .നാട്ടില്‍  ഇപ്പൊ  കര്‍ക്കിടകം  തകര്‍ത്തു  പെയ്യുകയായിരിക്കും .അമ്മ  വിളിച്ചപ്പോള്‍  പറഞ്ഞിരുന്നു  , തോട്ടില്‍  വെള്ളം  നിറഞ്ഞു   മുറിച്ചു  കടക്കാന്‍  പട്ടതയിട്ടുണ്ട് .ഇപ്പൊ  അവിടെ  കുളിക്കാന്‍  കണ്ണനെ  അമ്മ  വിടാറില്ല . schoolil പോകാന്‍  cycle എടുക്കാന്‍  കഴിയാരില്ലെന്ന് കണ്ണനും  പറഞ്ഞു . കണ്ണന്‍  എന്റെ  അനിയനാണ്  കേട്ടോ .

വഴിയില്‍  ഏതോ  ഒരു  ധാബയ്കരുകില്‍ bus നിര്‍ത്തി . സമയം  1.30 ആയിരുന്നു . പുറത്തിറങ്ങി  ,ഒന്ന്  കാല്  നിവര്‍ത്തി , ധാബയുടെ അവസ്ഥ  കണ്ടു  കഴിക്കാനും  തോന്നിയില . പിന്നെ  കേക്ക്  തിന്നതിനാല്‍  വലിയ  വിശപ്പും  തോന്നിയിരുന്നില്ല .അവിടെ  cut fruits വില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . പ്ലേടിനു 10 മാത്രം . അതിനാല്‍  ഓരോപ്ലെട് മേടിച്ചു .ഫ്യൂ .. ഒരു  പീസ്  എടുത്തു  വായിലിട്ടപ്പോ  പുറത്തോട്ടു തന്നെ  തുപ്പി . ഫ്രുട്സില്‍ എന്തോ  വൃത്തികെട്ട  മസാല  ഇട്ടിരിക്കുന്നു . പിന്നെ  രണ്ടു  പീസ്  കൂടി  എടുത്തു  വായിലിട്ടു . ഇപ്പൊ  അത്ര  വലിയ  കുഴപ്പമില്ല . മറ്റെ സിനിമയില്  ദിലീപ്  പറഞ്ഞ പോലെ പിന്നെ അത് ശീലമായി ...അവസാനം  മുഴുവനും  തിന്നു . ഫ്രൂട്സ്  എന്ന്  പറയാന്‍  അതില്‍  ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല . കുറച്ചു  കക്കിരി  കഷ്ണം  മാത്രം .ഒരു  ചാറ്റല്‍  മഴയുടെ  അകമ്പടിയോടെ  bus അവിടെ  നിന്നും  പുറപ്പെട്ടു .നീണ്ട  ഇടവേളകളില്‍  ഒരു  ഉറക്കം . എഴുന്നേല്‍ക്കുമ്പോള്‍  പുറത്തെ  കാഴ്ചകള്‍  നോക്കും . കാതില്‍ pink floyd ന്‍റെ സംഗീതം , സിരകളില്‍  മത്തു  പകരുന്നു .പിന്നെ  വീണ്ടും  മയക്കം .

എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍  വണ്ടി  അഗ്രയിലെതിയിരുന്നു . പഴയ  നഗരം , ഇടുങ്ങിയ  വഴികളില്‍  വണ്ടികള്‍  നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു  , പഴകിയ  കെട്ടിടങ്ങള്‍ , ദൂരെ  യമുനാ നദിക്കക്കരെ  ടാജ്മാഹല്‍  കാണാം , മനസ്സില്‍  കുളിരുകോരി .. വീണ്ടും  പ്രണയം ...

ഛെ .. വണ്ടി  നിന്നു. മുന്നില്‍  നീണ്ട  ബ്ലോക്ക്‌ .ബസില്‍  നിന്നും  ഇറങ്ങി  നടന്നു . ബസ്‌  കാരന്‍  പറഞ്ഞു , സീധാ ജാവോ , ദായേം  മത് ജാവോ , ബായേം  മത്  ജാവോ. 'ദായേം , ബായേം ' മെട്രോയില്‍  കേറുന്നത്  കൊണ്ട്  ഈ  വാക്കുകള്‍  എനിക്ക്  സുപരിചിതമായിരുന്നു.സത്യത്തില്‍  ഗുഡ്ഗാവില്‍   ജീവിക്കാന്‍ അധികം ഹിന്ദി അറിയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. 'പച്ചാസ്' ഏത് ഒരാളും അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട വാക്ക്. കാരണം ഓട്ടോ വാലകള്‍ 100  ഉം 150 ഉം ഒക്കെ  പറയുമ്പോള്‍ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് പച്ചാസ് പച്ചാസ് എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതി. എല്ലാവരും സമ്മതിക്കും. 

ബസ്സിറങ്ങി നേരെ  മുന്നോട്ടു  നടന്നു .സൈഡില്‍  ആഗ്ര  ഫോര്‍ട്ട്‌  കാണാം , നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ   അനുഭവ പാരമ്പര്യമുള്ള  ചരിത്ര  സ്മാരകം .ബാബര്‍  തൊട്ടു  വന്ന  മുഗളന്മാരുടെ  തലസ്ഥാനം , ഒടുവില്‍ , തന്‍റെ പ്രണയിനിക്ക്  നല്‍കിയ  അമൂല്യ  സൌധം  നോക്ക്കി  മരിക്കാന്‍ ഷാജഹാന്  തന്‍റെ  പുത്രന്‍റെ  ഔദാര്യമായി  കിട്ടിയ  കാരാകാരം... അങ്ങനെ  ഒരു  സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ   പല  രാജതന്ത്രങ്ങളും  രൂപം  കൊണ്ട  ചുവന്ന  കോട്ട , രാജസ്ഥ്നിലെ കല്ലുകളില്‍  വിരിഞ്ഞ  കാവ്യം . ദൂരെ  നിന്നു  കാണാന്‍  ആഗ്ര  ഫോര്‍ട്ടും  മനോഹരം .

നേരെ  നടന്നു . സന്ജരികളുടെ  തിരക്ക്  ഗേറ്റ്  ഇല്‍ നിന്നു  തന്നെ  അനുഭവപ്പെടും . മതിലിനകത്തു  മോട്ടോര്‍  വണ്ടികള്‍ക്ക്  പ്രവേശനമില്ല .അകത്തുള്ളത്  കുതിര  വണ്ടികളും  ഒട്ടക  വണ്ടികളും . പിന്നെ  ഡല്‍ഹി  യിലെ  പോലെ  സൈക്കിള്‍  റിക്ഷകളും . ഈ  സൈക്കിള്‍  റിക്ഷകള്‍  ഇല്ലാത്തതു  സൌത്ത്  ഇന്ത്യയില്‍  മാത്രമേ  ഉള്ളൂ  എന്ന്  തോന്നുന്നു . ഞാനേതായാലും  ഈ  റിക്ഷകള്‍ക്ക്  എതിരാണ് .പാവങ്ങള്‍  എത്ര  അധ്വാനിക്കണം .. 

പിന്നെ  ബാറ്റെരിയില്‍  ഓടുന്ന  BHEL ബസുകളും  ഉണ്ട്.  .സീറോ  പോല്ലുഷന്‍ !. നമ്മള്‍  അതില്‍  കയറി .ഒരു 10 പേര്‍ക്ക് ഇരിക്കാനുള്ള സീറ്റ് ഉണ്ട് . 5 രൂപ  കൊടുത്താല്‍  അങ്ങോളം  എത്തിക്കും . സീറ്റ്‌  കിട്ടിയില്ല .നേരെ  നിന്നാല്‍  തല  മുകളില്‍  മുട്ടും , അത്രയ്ക്  ചെറുതാണ് , മിനി  ബസ്‌ .

മുന്നില്‍  നീണ്ടു  നില്‍ക്കുന്ന  Q കണ്ടപ്പോള്‍  ആദ്യം  കാര്യമായി  ഒന്നും  തോന്നിയില്ല . നേരെ  കേറി  Q വിനു  പുറകില്‍  സ്ഥാനം  പിടിച്ചു . പിന്നീടാണ്‌ അറിയുന്നത്   അത്  ടിക്കറ്റ്‌  എടുത്ത  ശേഷമുള്ള  'Q' ആണെന്ന് . ടിക്കറ്റ്‌  എടുക്കാന്‍  മുന്നോട്ടു  നടന്നു . Q വിന്റെ  അറ്റം  കാണുന്നില്ല . അത്രയ്ക്ക്  വലുത് . പക്ഷെ  ടിക്കറ്റ്‌  എടുക്കാന്‍  ഉള്ള  Q ചെറുതാണ് . നേരെ  പിന്നില്‍ ചെന്ന് നിന്നു . 10 മിനിറ്റു  കഴിഞ്ഞിട്ടും നിന്ന സ്ഥാനത്  നിന്നു  നീങ്ങിയില്ല . അപ്പോള്‍ ആരോ പറയുന്നത് കേട്ടു തിരക്ക്  കാരണം  ടിക്കറ്റ്‌  സെയില്‍  നിര്‍ത്തി എന്ന് . കുറെ  കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍  സെയില്‍  തുടങ്ങി . മുന്നില്‍  കുറെ  പേര്‍  Q തെറ്റിച്ചു  ഇടയ്ക്  കേരുന്നു . അവന്റെയൊക്കെ  തന്തയ്ക്കു  വിളിക്കാന്‍  തോന്നി . കുറച്ചുകൂടി  കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍   രംഗം  കൂടുതല്‍  വഷളായി . മുന്നില്‍  പോലീസ് ലാത്തി  ചാര്‍ജ്   വരെ  നടത്തി . കുറെ  എണ്ണത്തിനെ തൂകി  എറിഞ്ഞു . ഞാന്‍   സൌമ്യനായി  Q വില്‍  ത്തനെ നിന്നു . ഒരു  മുക്കാല്‍  മണിക്കൂറിനു  ശേഷം  Q വിന്‍റെ മുന്നിലേക്ക്‌  ഒന്നെത്തി  പെട്ടു. അവിടെ  നില്‍കാന്‍  പോയിട്ട്  ഒരു  കാലുകുത്താന്‍  പോലും  സ്ഥലം  കിട്ടിയില്ല .കുറെ  പേര്‍  പിന്നെയും  Q തെറ്റിക്കുന്നു . മുന്നില്‍  ആകെ അലങ്കോലം . ഒരു  ഭീമാകാരന്‍  പോലീസ്  കാരന്‍  വന്നു  എന്നെ  കോളറിനു  പിടിച്ചു  പുറത്താക്കി . ഒരു  മണിക്കൂറോളം  Q നിന്നത്  വേസ്റ്റ് , ടിക്കറ്റ്‌  ഉം  കിട്ട്യില്ല .മനസ്സില്‍  ഞാന്‍   അവന്‍റെ തന്തയ്ക്  വിളിച്ചു .പൊല ##### മോന്‍ .അവന്റെ  അമ്മേ കെട്ടിക്കാന്‍ ... പിന്നെ  കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന  ഒരു  വിരുതന്‍  ലേഡീസ്  Q വില്‍  കയറി  ടിക്കറ്റ്‌  എടുത്തു .3 എണ്ണം  എക്സ്ട്രാ . 3 ഉം  ബ്ലാക്കില്‍  വിറ്റു. മലയാളികള്‍  എവിടെ  ചെന്നാലും  സ്വഭാവം  കാണിക്കുമല്ലോ  !!ടിക്കറ്റ്‌  കയ്യില്‍  കിട്ടി . ഇനി  അകത്  കേറണം. അതിനുള്ള  'Q' 2 കിലോമീടെര്‍  ഉണ്ട് .independence day പ്രാമാനിച്ചുള്ള    ടൈറ്റ്  ചെക്കിംഗ്  കാരണമാണ്  ഇത്രയും  താമസം . മൂന്നു  ദിവസം  അടുപ്പിച്ചു  കിട്ടിയ  അവധി  ആഘോഷിക്കാന്‍  എല്ലാ  മയി  കുനപ്പന്മാരും  അഗ്രയിലോട്ടാണ്  കെട്ടിയെടുതതെന്നു തോന്നി . നമ്മള്‍ എല്ലാരും  വിശന്നു  പണ്ടാരമടങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു . രാവിലെ  ആകെ  കൂടി  കഴിച്ച  ആ  കേക്കും  ബിസ്കെടും  ആണ്  5 മണി  വരെ  ഉള്ള  ഇന്നത്തെ  ഭക്ഷണം .അനുപം  ആണെങ്കില്‍  നോമ്പും  ആണ് .

മനസ്സില്‍  പ്രണയാഗ്നി കെട്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു . വിശപ്പിന്‍റെ തീ  ആളി  കത്താനും....  നീതിക്കും  നീതി  ബോധത്തിനും  ഒരു  വിലയുമില്ലെന്നു  മനസ്സിലാക്കിയതിനാല്‍  Q വിന്‍റെ  ഇടയ്ക്ക്  കയറി . അകത്തുകടന്നു .

ഇടയ്കിടെ   മഴ  പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു . നിഷാന്തിനു  പനിയടിച്ചു . ഞാന്‍   കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന  ടവല്‍  തലയില്‍  കെട്ടി . 2 കുട  എടുത്തിരുന്നു .അതാണെങ്കില്‍ ഗേറ്റില്‍  cloak  roomil വച്ചു.

ടാജ്മാഹല്‍  സത്യമായും  ഒരു  'സംഭവമാണ് '. അതിന്‍റെ ശില്പ  ചാരുതയെ  ആരും  നമിച്ചു  പോകും .പ്രണയത്തിനു  ലഭിച്ച  അവമതിക്കാന്‍  പറ്റാത്ത  സമ്മാനം .വെന്നക്കല്ലില്‍ തീര്‍ത്ത  മഹാകാവ്യം .ഷാജഹാന്‍  തന്നെ  പറഞ്ഞത്  പോലെ ,

‘’പാപങ്ങള്‍  ഇവിടെ  മോക്ഷം  തേടട്ടെ ,ഇവിടെയെത്തുന്നവന്റെ പാപങ്ങള്‍  യമുനാ  കഴുകി ക്കളയട്ടെ.

ഈ  കുടീരം  വേദനയുടെ  നെടുവീര്പുകള്‍  ഉയര്‍ത്തട്ടെ,

സൂര്യ  ചന്ദ്രന്മാര്‍  കണ്ണീര്‍  പൊഴിക്കട്ടെ

ഈ  മണിമാളിക  രചിതാവിന്റെ കീര്‍ത്തി  ഉയര്‍ത്താന്‍ ,എന്നും  ഇവിടെ  നിലകൊള്ളട്ടെ ’’.

നീല  മേഘങ്ങള്‍  കണ്ണീര്‍  പൊഴിച്ച്  കൊണ്ടിരുന്നു .ആ  മണി   മന്ദിരത്തിന്റെ  മുന്നില്‍  നിന്നുകൊണ്ട്  ഒന്ന്  രണ്ടു  ഫോട്ടോകള്‍  എടുത്തു .സഞ്ചാരികളുടെ  ഒരു  മഹാ  പ്രവാഹം  ആ  വെണ്ണകള്‍  കൃതിയെ  നമിച്ചു  കൊണ്ടിരുന്നു . ഈ  പ്രക്രിയ  അവിടെ  അനുസ്യൂതം  തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .

Lost in Transition

I dreamt of the blue skies. And in pursuit of another beautiful dream, I flew over the cotton-like clouds... my first flight. A warm evening in June. Haze covered the Delhi skies, as the flight descends to the land of promises. What was to follow, were days filled with awe, and silly incidents.

And then in an old Ambassador cab, I was on the way to Gurgaon. Gurgaon, the place where the desert was turned into a fertile land, for concrete monsters to grow and reach for the sky. Endless stretches of residential colonies, with high tension electric lines hung as garlands. Many a family, from different roots, must have found home in these blocks.

The next morning, there were seven of us, and we set out in a "share auto". The way that little vehicle transports a truck-load of people, was insane yet comfortable. I doubt if I will see it anywhere else. Bargaining for a hired auto is a pain in the neck. "Kitna denge?" asked the auto-driver. Trying to play hard my friend said, "Pachaas!" The obviously unsatisfied driver blurted, "Pachaas mein nahi chalega. Kahaan se aaye ho?!" Innocently he replied, "Ghar se."

The cars that roamed the streets were tattooed with dents. Back home, people attended to their cars, more often than they were worried of their own health. Any small scratch was a huge eyesore. Down the road, BMWs and Audis flooded the traffic junctions; while outside in the boiling heat we saw hungry young children. They were hanging on to their dear lives by selling some 5 rupees worth photos of Gods.

Anyhow, we went on with our journey in the Metro, the lifeline of the NCR. Its clean, cold stainless steel frames, are definitely a relief in the madness that makes the city what it is. The historical monuments which dotted the Delhi landscape were a grim reminder how old this city really is. And that picture is different from the Delhi of malls, condos, and spendthrift lifestlye.

Of all the places I have been, an unforgettable memory was that of Chandni Chowk. However shabby and old the place looks, somewhere in its dark corners is where the real Delhi, the city of equality, still survives.

   

Courtesy: Vishnu K.V.

Things to do before I turn 25

1. Start reading books again.
2. See the world, what lies beyond South India. Live for sometime on the other side.
3. I always think inside my mind continuously. If you think I am silent, you assumed wrong. I am talking to myself. I really hope to change it.
4. I turn into a wild party animal when I am alone. Where is the heck is that beast when I need it at real parties?
5. Grab a guitar, preferably nylon strings. Learn it during spare time. 
6. Get a smartphone, just so that I can read e-books for free. Which in a way aids Resolution #1
7. Stop controlling my life, and let go for a change. Say yes to everything (yea, as in "Yes Man" the movie)
8. And that brings us to.... stop watching so many movies! We all realise at the end of the year, there was just 2 movies worth remembering. Why bother?
9. Sail to an island. Climb a mountain. Jump of a cliff.. I am  done with roadtrips. I need the X-factor (read, excitement).
10. When I was at school, I never judged people (Silly, innocent me). Then, I realized people do that all the time. Find more friends who don't judge me. Then I could be back on my don't-give-a-f attitude.
11. The problem with Cable TVs is that I keep channel surfing, even after midnight; in the lame hope, that there is something better than "sleeping" on the next channel. Should learn to turn it off.
12. It took me forever to realize what an amazing people my family had been. All these years, I was unhappy about a not-so-happening childhood, when actually they were trying to give me a normal childhood, away from their worries. I promise to give back.
13. Meet someone special, who could think on their own, and also who don't -giva-a-f to go places on their own.
14. Inspire someone, probably a younger someone. Help them out find their destiny.
15. And give and share unconditionally... as if I got millions to spend.

Sheer pleasure of Going Places

Travelling with a rout3 map in hand is one thing.

But have you ever thought of chasing an unknown route, and you have no
idea where you will end up.
I used to do it since I was 12, with a new cycle, and all my
neighbourhood back at Aluva laid out to conquer. Just two summer
holidays later (i.e. when i turned 14) I had seen it all, I knew every
grass and gutter. I no longer felt the novelty of getting
lost... And so, I stopped doing it.

Seven long years have past. Days had become hectic for me (or so i
thought; but I was wrong). Of all these years of being in an alien
city, never did a wild thought occur to start over and wander
aimlessly. Gng places had been restricted to hangouts with friends
(not that it's a bad thing...my mind had narrowed, if you see my
point).

Until today.
Woke up at 6. An early breakfast. And a walk through unknown streets,
and lonely grounds. Away from traffic and madness of the city. Listen
to the birds sing. Feel the warmth of the golden sun, on a cold
morning. And smile :)

Small steps to start with. But good enough to start over.

So long computers, movies and society! World is calling.

--
Sent from my mobile device

Ashwin>>>
V
V
V
>>bigfatpage.blogspot.com<<

Age 21: Where are you now?

Plan, one step at a time. 

It is a mistake to look too far ahead. Only one link in the chain of destiny can be handled at a time.

It is always wise to look ahead, but difficult to look further than you can see. 

(Sir Winston Churchill) 

21, an age at which we legally turn adults, willing to take our own choices (yeah, by all means).
We stand at crossroads, yet few of us realise the same. The very ground that we stand now, defines us in the days, months and years to come.... Yet, few are shaken by the gravity of that decision.


That one decision:

• that  job, you plan to blindly chase in the 1-2 years to follow
• that family business, which you plan to take care of
• that university, which you always dreamt of being a part of
• or even that soul mate, for whom you gave your heart, and made promises

Everything matters. Search to the bottom of your soul, what you yearn.

Think about how "you think" life will be like after that one step. Work to earn it. Follow it with all you've got. 

It all comes down to one small fundamental principle of happiness:

NO REGRETS

And for all fellow beings planning to "go with the flow" and later on "settle".
Trust me, it may seem the easy way, but it is the most dangerous path.


You are talking about settling for 40 years ahead, when already you have grown vary of living the same life for just 20 years!
Vita longa (Life is long), explore it in all its glory.


Farewell!

Music and the State of the Mind

Have you ever felt... there is a connection between your emotions and your level of enjoyment while you are listening to a track. Say it "striking a vibe", "feeling the love" whatever, ... you immediately connect to the artist and his lyrics.
Here's a little guide on the kind of music to get you started:


PS: This is an individual opinion. If you don't like it, feel free to throw it off the shelf..

1. Homecoming/ nostalgia



Country songs are the answer. Especially the old ones.. Shania Twain, Dolly Parton, Tom Petty, Kenny Rogers, John Denver. All of them talk of the good times we had, those small pleasures we cherish.
Even a good Indian would love a "Yun hi chala" on his car stereo, if it's roadtrips you have on your min; I'd recommend mixing it up with

2. Get high
Psych it up with psychedelic, grunge and what not! Good old Pink Floyd, Led Zepp to the new age bands like Nirvana, Nine Inch Nails. All serves well.
I must say- I am totally against booze, drugs, smoke and shit, that can kill you eventually!
But listening to music, is a different level. It's close to travelling to another universe in your subconscious. Must try

3. Chillax n Relax

Holding a hot cuppa in a rainy day, lazing away your day on the hammock, a walk on the beach... it is all what we do to wind down from a busy life.


Your ears deserve to take a break from the noises of city life for a while. Give it the respect it deserves. Listening to slow songs like Norah Jones, and trip-hop artists like Massive Attack is what I'm talking about..!

4. Distress/ hate/ anger
Sharing your anger could actually help cool down. Scream it out, don't hold it back. I prefer Metalcore, and angry Rap. Eminem, Avenged Sevenfold, Guns N Roses: it works for me.

For the really crazy guys out there, you love death metal don't you?


5. Party time!
Go for pop, "dappan", hip hop, bollywood songs. Anything goes with a party; only on one condition
It should have a good beat to dance to ;)







6. Workaholic(Perspiration/ inspiration)
Trance, trance and trance alone... since it's electronic music, you don't have to listen to the lyrics, thats the plus side. Time just flies by...
Tiesto, Armin van buuren, and countless other DJs.. all rock!

For inspiration, listen to soundtracks of your fav movies. For instance, Rocky, Gladiator etc etc

"About Me? I dunno, I'm a moron"

Dedicated to all assholes who don't realise what they are.

Still no idea what i'm talking? These one liners may sound familiar to ya..

1. Better u get to know me and say..
2. try me
3. u tell me that
4. am still discovering myself..
5. ???

These are a few of those umpteen ONELINER "about me"s you see everyday. Frankly i'm tired of reading these self insulting statements. So why bother when you can just LEAVE the space EMPTY!

Ever wondered how often you hear her gossiping , and still won't write a word describing themselves. Protecting one's privacy is just a lame excuse.

(PS: i'm not being a chauvinist, i just considered "gossiping" to be  feminine territory)

 Networking is all about throwing a window open to the world. If you want to network , you must tell ppl who you are;.. and yeah, if you don't want to do that, well you are in the wrong page.

- An angry messed up netizen

Musings in a train journey - Pt.1

Nothing could be more sore than sitting devoid of company in a train. For long i held this opinion. It was a hot saturday afternoon and I was stuck in the Chennai mail homebound. As I was early to reach the station, I managed to grab a seat in the general coach. A girl entered the train with her mother. Soon her father called her on the phone asking where they were. She replied, "Just come into coupe next to which a mammen is standing, with a newspaper on his head." The guy to right suddenly asked, "What if that mammen moves past?" The girl prayed otherwise.

For a few passing minutes, i stared at a guy dressed like a pimp, who stood by the aisle. French beard, violet t-shirt with huge prints, egg-white wrist watch... "Interesting," I thought. It wasn't long before, the way he spoke made me realise he was that average college boy. Father came and the train bade goodbye to hot, simmering station.

I spent the 1st dragging hour staring at the amusements my phone. All i could think of was my bum  gettin numb. Heaven sent a guy, asking me to get up and stuff his bags. Relief at last... I got rid of my gadget as i hit kollam. Transforming into a rubberneck, i saw the multitude of passengers who sat nearby... This was quite a queer lot.

On the windowside opposite was a blind schoolteacher, who held his bag close to him. And next to me sat a man of sixties, who attempted to make small talk with the blind gentleman with little success. The weirdest was a family of three- a husband , a wife and a young girl, who were determined to battle their way till Chennai in the general coupe. To the right sat a pair of artists who were completely strangers when they entered the train. Getting to know each other, they couldn't stop themselves from bragging about 'the ailings of the entertainers'. Reality shows and egos of the 'superstars' hit bigtime between their gossips.
(...)
to be concluded

Time is Life

The past few weeks of my life were the most dramatic, glorious ones. Things start getting too good for you, they happen  so fast... that, it is next to impossible to squeeze enough time out. Those were yes, the golden moments...

Childhood was great... you had a hardcore gang of 5-6 buddies, and your life mostly revolved around the innocent jokes you played. Now, you are 20, and your friend circle has expanded exponentially... you can't miss out catching up with anyone, nor upset with negligence.

Sometimes I wonder if you ever get wary of keeping it alive, and connected. Ever wondered what it would be like to just I S O L A T E? Surely it is crazy, but is socializing any less insane?

Today I'm running away... just to spend the holiday lazing around (-_-)